W kwestii położenia geograficznego jest to część Beskidów położona pomiedzy doliną Białki a doliną Skawy. Wewnętrznego podziału na część zachodnią i wschodnią dokonuje rzeka Soła spiętrzana na tym granicznym odcinku trzema zaporami na Tresnej, w Porąbce i w Czańcu. Jako całość ta część Beskidów jest stosunkowo mało eksplorowana – zwłaszcza jeżeli chodzi o część wschodnią.
Jedyny wyjątek stanowić może góra Żar. Część Zachodnia to pasmo górskie ciągnące się z południa na północny wschód wąskim językiem, którego granice wytyczają odpowiednio rozlewające się na południu powstałe w 1965 roku w wyniku spiętrzenia Soły zaporą na Tresnej Jezioro Żywieckie – jest to zarazem północny kres Kotliny Żywieckiej; ze wschodu opisana uprzednio Soła; z zachodu dolina rzeki Białki. Północny koniec pasma wyznacza z kolei południowy kres Kotliny Oświęcimskiej. Najogólniej pasmo to posiada jedną grań wzdłuż której ciągnie się szlak turystyczny. Oprócz tego pasmo podzelone jest przełęczą Przegibek przez którą wiedzie najkrótsza droga z Bielska Białej do Międzybrodzia Bialskiego. Największy ruch turystyczny koncentruje się w rejonie Leskowca i Łamanej Skały.
1.Ponikiew – Leskowiec – Mucharz.
Do Ponikwi najlepiej jest się dostać korzystając z PKS.W Wadowicach wsiadamy do linii jadącej właśnie do Ponikwi i wysiadamy praktycznie na samym końcu trasy.Z tego miejsca kierujemy się za znakami niebieskimi.Szlak zbacza z głównej drogi i skręca przechodząc przez potok na drogę między zabudowaniami.Jeszcze chwilę idziemy miedzy nimi by po chwili zacząć wspinać się w górę i zostawić za sobą ostatnie zabudowania. Dość długo będziemy poruszać się doliną potoku, aby mniej więcej w połowie szlaku ruszyć ostrzej pod górę.W końcu spotykamy szlak zielony, ktory będzie nam towarzyszył już do Gronia Jana Pawła II ( 890m. n.p.m.), znajduje się tu pomnik poświęcony właśnie Janowi Pawłowi. Z tego miejsca pozostaje dosłownie 5 minut do schroniska na Leskowcu.
Sam szczyt Leskowca (922m. n.p.m. ) znajduje się około 15 minut drogi od schroniska idąc szlakiem żółtym lub czerwonym. Rozpościera się z tamtąd bardzo ładny widok na Beskid Żywiecki.Ze szczytu Leskowca wracamy do schroniska tą samą drogą którą przyszliśmy a od schroniska kierujemy się do Mucharza za znakami zielonymi.Przechodzimy przez takie szczyty jak Królewizna czy Suszyce, po minięciu tej ostatniej możemy zobaczyc piękny widok z góry na Mucharz i Świnną Porębe. W tym rejonie powstaje zapora wodna i duza część tego obszaru znajdzie się pod wodą, ale nie nastąpi to zbyt szybko ponieważ prace ślimaczą się wyjątkowo.Opisany szlak nadaje się doskonale na jednodniową wyprawę w góry, nie jest specjalnie forsowny, a jego przejscie zajmie około 4-5 godzin.
2.Bielsko-Biała Mikuszowice – Magurka Wilkowicka – Czupel – Łodygowice.
Dojazd do Bielska-Białej nie nastręcza żadnych klopotów, więc wysiadamy na stacji Mikuszowice i z tego miejsca za znakami czerwonymi idziemy okolo 20 minut wzdłóż szosu Bielsko-Żywiec a potem skręcamy w lewo i podchodzimy ostro pod górę, tak że po kolejnej godzinie jesteśmy pod schroniskiem na Magurce Wilkowickiej (909m. n.p.m.). Wokół schroniska przeważnie panuje duży ruch, gdyż mieszkańcy Bielska często właśnie tu przychodzą.
W dalszą drogę do schroniska idziemy szlakiem niebieskim, wiedzie on kopułą szczytową więc nie jest męczący.Dochodzimy do najwyższego wzniesienia podczas wędrówki, jest to Czupel ( 933m. n.p.m. ).Z tego miejsca idziemy jeszcze 10 minut i napotykamy rozgałęzienie szlaków.Niebieski szchodzi do Czernichowa, a my czerwonym, który schodzi do Łodygowic. W czasie zejścia napotkamy zespół skalny przy którym warto się zatrzymać.Po 1 g. 30 min. jesteśmy u kresu naszej wędrówki.Cały szlak to droga do przejścia podczas jednodniowej wycieczki na około 4 godziny.